10 Kasım'da minik yavruyla beraber Caddebostan Sahili'ne indik. Hayır, saygı duruşunu kaçırmamıştık. Evet, çok kalabalıktı. Yaşlısı, çocuğu herkes bayraklarını alıp tam anlamıyla sokağa "dökülmüştü". Tek bir amaç vardı: orada olmak. Tek bir birleştirici vardı: Mustafa Kemal. Türk tarihindeki en büyük birleştirici, yine herkesi birleştirmişti. Günümüzdeki birleştirici paravanın ardındaki bölücü tavra ne güzel bir ironiydi. Nifak yoktu, saman altında başka niyetler yoktu. Sadece birlik, kardeşlik vardı. Herkesin gözünde yaş vardı. Engel olunamayan bir duygusal dışa vurumdu. Her senekinden farklı bir durum. Yoğun. Hiç bu kadar oynanmamıştı milletin milli duygularıyla belli ki; hiç bu kadar yıpranmamıştı milli sinirler...
Ateş bile durumdan etkilenmiş, durgunlaşmıştı. İktidar bu sefer de, minik yavrunun yüzündeki gölge olmuştu. Sonra marşlarla, alkışlarla güldürdük yüzünü. Elindeki bayrağı sallayıp durdu. Bir de bayraktaki Atatürk'e mama verdi. Belli ki Atatürk'ü şimdiden sevmiş, benimsemişti ;)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder